The internal struggle

All the gods, all the heavens, all the hells are within you.

It's in us, we create our own heaven and hell, we believe in our own God or gods. Find peace in yourself and you find heaven, be at war with yourself, you find hell.

646

برخی از گروه‌های A.A (انجمن الکلی‌های گم‌نام) جلسات خودشون رو با این دعا شروع می‌کنن: 

God, help me to accept the things I can not change, the courage to change the things I can, and the wisdom to know the difference.

و این‌یکی مناجاتیه که چندین سال پیش باهاش مواجه شدم:

خدایا...! حکمت قدم‌هایی که برایم برمی‌داری را بر من آشکار کن تا درهایی که به سویم می‌گشایی را ندانسته نبندم و درهایی که به رویم می‌بندی را به اصرار نگشایم.

+ وجه اشتراک هر دو، درخواست یاری برای درک اون حکمت و معنای نهفته در اتفاق‌هاست. گویا همه‌ی ما به نوعی در پی یک چیز هستیم. مصداق‌ها متفاوت و مسیرها ناهمگون، اما قلب و روح آدم‌ها در تمنایی یکسان...

Begin afresh, afresh, afresh

The trees are coming into leaf

Like something almost being said;

The recent buds relax and spread,

Their greenness is a kind of grief.

Is it that they are born again

And we grow old? No, they die too.

Their yearly trick of looking new

Is written down in rings of grain.

Yet still the unresting castles thresh

In fullgrown thickness every May.

Last year is dead, they seem to say,

Begin afresh, afresh, afresh.

Philip Larkin

Quote

Everyone's afraid

I know, but fear does something strange to people... Fear doesn't shut you down, it wakes you up.

+ well, I'm not like that. 

Nothing's as good if you don't share it - پارت1

• زندگی در کنار رنج‌ها، یعنی از خودم دست نکشم... خشایار شفیعی

• شادمانی، دوست‌داشتنی‌ترین شکل جرأت است. آناتول فرانس

• وقتی لب فرومی‌بندیم و سخن نمی‌گوییم، غیرقابل‌تحمل می‌شویم. مولر

• زندگی، بسیار آهسته از شکل می‌افتد. و تکرار و خستگی، بسیار موذیانه و پاورچین، رخنه می‌کند... ما باید تا آخرین روز زندگی‌مان تازه بمانیم، به خدا قسم که این حق ماست. نادر ابراهیمی

• مگر می شود در یک نقطه ماند؟ مگر می توان؟ در این دنیای بزرگ، جایی هم آخر برای تو هست. راهی هم آخر برای تو هست... در ِ زندگانی را که گِل نگرفته اند! محمود دولت‌آبادی

• هرکسی یا روز می‌میرد یا شب، من شبانه‌روز... سجاد افشاریان 

• اصلا کسی قرار نیست شبیه کسی بشود. هرکس جای خودش را دارد... گذار را دریاب. نه گذر. رفتن و حرکت و مسیر مهم است. قرار نیست همه به جایی برسیم. سعید شهلاپور

• موفقیت، کیفیت تفکر در ثانیه به ثانیه‌ی اکنون است که اگر مداوم باشد، پایانی بر آن نیست. خشایار شفیعی

• آن‌چه که انکار می‌کنی تو را شکست می‌دهد، آن‌چه که قبول می‌کنی تو را تغییر می‌دهد. یونگ 

• سخت‌ترین نوع ناتوانی، آن است که می‌توانی از عهده‌ی چیزی بربیایی، اما شرایط جوری پیش می‌رود که توانایی‌ات، مفهوم ناتوانی می‌گیرد. و این حاصل بی‌عدالتی در فرصت‌هاست. 

• خوشبختی چیزی نیست که آن را بخواهی به تملک خود درآوری. خوشبختی، کیفیت تفکر است، حالت روحی‌ست. دافنه دوموریه 

[برداشت از صفحه‌ی cognition_n]

+ از سال 95 شروع کردم به ساختن planner. برخلاف خیلی‌ها که دفتر رو انتخاب می‌کنن، من پاورپوینت رو ترجیح می‌دم چون همیشه قابل ادیت و تنظمیه، در طرح و رنگ و فرمت‌های مختلف. کنار اسلاید هر ماه، یه کادر هست مخصوص مانترایی که باید حواسم بهش باشه. یه دیالوگ، یه جمله، یه مفهوم که می‌دونم درخورِ اون ماه خواهد بود برام. امسال دارم پیشاپیش این مانتراها رو برای خودم گلچین می‌کنم تا به فراخور نیاز بهشون برگردم و استفاده کنم. 

عنوان پست، فلسفه‌ی این رشته‌پست‌هاست. چیزهای خوب رو باید به اشتراک گذاشت...

'depressed' as 'deep rest'

“People talk about depression all the time. The difference between depression and sadness is sadness is just from happenstance_ whatever happened or didn’t happen for you, or grief, or whatever it is. Depression is your body saying f*ck you, I don’t want to be this character anymore, I don’t want to hold up this avatar that you’ve created in the world. It’s too much for me. You should think of the word ‘depressed’ as ‘deep rest.’ Your body needs to be depressed. It needs deep rest from the character that you’ve been trying to play.” Jim Carrey

مردم بیشتر اوقات در مورد افسردگی حرف می‌زنن. تفاوتی که بین افسردگی و غمگین بودن وجود داره اینه‌که غم و اندوه ناشی از رخدادهان؛ اتفاقاتی که برای شما رخ داده یا نداده‌ان، یا سوگ و ناراحتی یا هرچه که هست. 

افسردگی صدای بدن شماست که بهتون می‌گه لعنت بهت! من دیگه نمی‌خوام این شخصیت و کاراکتر باشم، دیگه نمی‌خوام به نماد و الگویی که برای خودت ساختی بچسبم. بیش از توان منه، زیادیه. 

باید به واژه‌ی "افسرده" به عنوان "نیازمند استراحتی عمیق" فکر کنید. بدن‌تون نیاز داره که افسرده باشه چون نیاز داره که از شخصیتی که شما سعی در بازی کردن نقش‌اش داشتین فاصله بگیره و استراحت کنه. [جیم کری] 

How to get over never good enough

You’re worth fighting for, not despite your imperfections, but because of them. You’re worth loving, not because of what you can do, but because of who you are. You’re growing in true strength, not because you seem in control, but because you’ve found self-acceptance and can listen and respond to every part of you.

با همه‌ی نواقص‌تان، و بهتر بگویم به خاطر نواقص‌تان، ارزش دارد برای خودتان مبارزه کنید. شما شایسته‌ی دوست‌داشتن هستید، نه برای آن‌چه می‌توانید انجام دهید، بلکه به‌خاطر کسی که هستید. دارید با قدرت رشد می‌کنید، نه به این خاطر که کنترل امور را به دست گرفته‌اید، بلکه بدین دلیل که خودتان را همان‌گونه که هستید پذیرفته‌اید و می‌توانید به صدای هر بخش از وجودتان گوش کنید و به آن‌ها پاسخ دهید. [حسن ختام مقاله‌ای در خصوص "کمال‌گرایی مخرب" | لینک ترجمه + اصل مقاله]

برای همون یه لحظه و یه ذره...

"پیام ناشناس: من خیلی ترسوام تانزانیا. من همیشه نگرانم، همیشه طپش قلب دارم، هیچ‌وقت نبوده که بدون فکر و خیال و آسوده باشم. من از کی کمک بخوام؟ خسته‌ام..."

"منم هستم. امشب آرومم. فردا ترسوام. دو روز بعد خالی‌ام. یک هفته بعد مضطربم. توی ماشین موقع دور زدن به خودم می‌گم تو کی هستی اصلا؟ تو راه‌پله از خودم می‌پرسم همه‌ی اینا برای چی؟ منم گاهی دلم می‌خواد ول کنم. بِبُرم. بپرم. 

اما اما اما در طول روز یه ساعت‌هایی هست که تمامم توی مشتم جَمعه. و در طول هفته روزهایی هست که نوری توی قلبم روشنه. و در طول ماه زمانی هست که می‌درخشم. این‌جوری ادامه می‌دم. برای همون یه لحظه و یه ذره." itstanzania@

هدف زندگی

هدف، یک آس برنده یا یک کلید طلایی نیست که آن را بیابیم. هدف چیزی است که ما می‌سازیم. اتفاقی که در حین انجام کارهای‌مان ایجاد می‌شود. 

ما بدون آن‌که متوجه باشیم اهداف متعددی در زندگی داریم که مدام پیگیرشان هستیم. ما در جست‌وجوی معنای زندگی، همیشه مترصد انواع انگیزه و هدف برای زندگی‌مان هستیم. 

تحول شخصیت و تغییر اهداف زندگی، نشانه‌ی عدم تعهد یا پریشانی ما نیست. این یک حقیقت غیرقابل انکار زندگی است که مدام آدم دیگری می‌شویم. سوال زندگی‌مان نباید این باشد که هدف اصلی‌ام در زندگی چیست؟ بهتر است به این سطح از فهم خود و دنیا برسیم که هر کاری در هر سطحی می‌کنیم معنا و مفهوم داشته باشد. اگر از این منظر به هدف و معنای زندگی نگاه کنیم همه‌ی حیات ما، فرصت به دنیا آمدن‌مان، همه‌ی مراحل به‌وجود آمدن هویت و حتی غم و شادی‌های ما، جزوی از هدف اصلی زندگی ما است. [مجله‌ی هاروارد، مردِ روز]

هنرِ زیستن

سکوت. سکوت. سکوت. تو زندگی‌‌ام بیشتر وقت‌ها با سکوت جنگیدم. چه کار اشتباهی. چه کار اشتباهی. چه کار اشتباهی. سکوتی که بعدها فهمیدم بیشتر خودم رو فرسوده می‌کنه تا این که خواسته‌ها و اعتراضم رو به گوش طرف مقابل برسونه. این دهنت رو باز کن و کلمه‌ها رو بریز بیرون تا منفجر نشدی هویجکم. به زودی جای بمب اتم می‌شه ازت استفاده کرد. هنر گفت‌وگوکردن، هنر شنیدن، هنر سکوت‌کردن رو در زمان و مکان درست یاد بگیر تا دیر نشده. استرس ناشی از آغاز یه صحبت رو بپذیر، حتی اگه به بحث یا دعوا ختم بشه. بی‌کنایه حرف بزن. منسجم. متمرکز روی خواسته‌ها یا اعتراضاتت. از حاشیه دور شو. تلافی نکن. پرش‌های فکری و ذهنی‌ت رو مدیریت کن. باید یاد بگیری. باید یاد بگیری. باید. باید. باید.

چیزی که پشتوانه‌ی روحی و عاطفی و روانی و آرامشِ زندگی رو می‌سازه افکار و جهان‌بینیِ آدم‌های اون زندگیه. نحوه‌ی تعامل و واکنش‌ها و قدرت حل مسئله‌شون تو موقعیت‌های مختلف، مخصوصا موقعیت‌های پیش‌بینی نشده و بحران‌ها. [برگرفته از این پست هویج بنفش]