یک دهه با وبلاگ

در زندگیِ شما مکان‌های کمی، یا شاید یک مکان وجود دارد؛ جایی که چیزی برای شما اتفاق افتاده است... "آلیس مونرو، شادی بیش از حد"

26 تیر 91، یکی از تاثیرگذارترین مکان‌های زندگیِ من شکل گرفت؛ دنیای وبلاگ و واژه و نوشتن. با جهان کتاب و ادبیات و فلسفه آشنا و هم‌صحبت آدم‌هایی شدم که سهم مهمی در رشد و شکل‌گیری شخصیت حالِ حاضرم داشتند. 

یاد گرفتم که بیش‌تر از یک بُعد را ببینم و قدرت کلمات و نیروی بیان را درک کنم. تاثیر گرفتم، تاثیرگذار بودم. 

خیلی‌هامان شب‌نشینی‌های تا صبح و کامنت‌نوشتن در وبلاگ‌های محبوبمان را چشیده‌ایم و همیشه و همواره دلمان تنگ آن ایام خواهد بود. زمانه‌ای که حرف داشتیم برای گفتن و حوصله‌ای برای نوشتن و هم‌قطارانی از جنس خودمان، برای خواندن. 

10ساله شد این مسیر، این خانه و حیف که چراغ‌ها چه خاموش است. این هم اقتضای زندگی‌ست لابد... 

دلتان روشن :)

نیمه‌ی بهترِ من باش!

این بذر هراس از کجا به دلت نشست که چنین ترسانی از قدم برداشتن؟ کدامین دستِ آفت‌گرفته، راه خورشید را بر تو بست و خاک خوش‌بَرت را به تمنای جرعه‌ای آب و بس، تشنه رها کرد؟ چه شد که صدای نهرهای دوردست شد کابوس؟ و باران یک اتفاقِ نامیمون؟ 

تو ماندی و حسرت و ترس و ریشه‌های بیرون‌زده از خاک، که پای رفتن و طاقت ماندن‌شان نیست...

کدامین دست آفت‌گرفته، جوانه زدن را درد دید و سبز شدن را دریغ داشت از شاخسارت؟