برای همون یه لحظه و یه ذره...

"پیام ناشناس: من خیلی ترسوام تانزانیا. من همیشه نگرانم، همیشه طپش قلب دارم، هیچ‌وقت نبوده که بدون فکر و خیال و آسوده باشم. من از کی کمک بخوام؟ خسته‌ام..."

"منم هستم. امشب آرومم. فردا ترسوام. دو روز بعد خالی‌ام. یک هفته بعد مضطربم. توی ماشین موقع دور زدن به خودم می‌گم تو کی هستی اصلا؟ تو راه‌پله از خودم می‌پرسم همه‌ی اینا برای چی؟ منم گاهی دلم می‌خواد ول کنم. بِبُرم. بپرم. 

اما اما اما در طول روز یه ساعت‌هایی هست که تمامم توی مشتم جَمعه. و در طول هفته روزهایی هست که نوری توی قلبم روشنه. و در طول ماه زمانی هست که می‌درخشم. این‌جوری ادامه می‌دم. برای همون یه لحظه و یه ذره." itstanzania@

هدف زندگی

هدف، یک آس برنده یا یک کلید طلایی نیست که آن را بیابیم. هدف چیزی است که ما می‌سازیم. اتفاقی که در حین انجام کارهای‌مان ایجاد می‌شود. 

ما بدون آن‌که متوجه باشیم اهداف متعددی در زندگی داریم که مدام پیگیرشان هستیم. ما در جست‌وجوی معنای زندگی، همیشه مترصد انواع انگیزه و هدف برای زندگی‌مان هستیم. 

تحول شخصیت و تغییر اهداف زندگی، نشانه‌ی عدم تعهد یا پریشانی ما نیست. این یک حقیقت غیرقابل انکار زندگی است که مدام آدم دیگری می‌شویم. سوال زندگی‌مان نباید این باشد که هدف اصلی‌ام در زندگی چیست؟ بهتر است به این سطح از فهم خود و دنیا برسیم که هر کاری در هر سطحی می‌کنیم معنا و مفهوم داشته باشد. اگر از این منظر به هدف و معنای زندگی نگاه کنیم همه‌ی حیات ما، فرصت به دنیا آمدن‌مان، همه‌ی مراحل به‌وجود آمدن هویت و حتی غم و شادی‌های ما، جزوی از هدف اصلی زندگی ما است. [مجله‌ی هاروارد، مردِ روز]

هنرِ زیستن

سکوت. سکوت. سکوت. تو زندگی‌‌ام بیشتر وقت‌ها با سکوت جنگیدم. چه کار اشتباهی. چه کار اشتباهی. چه کار اشتباهی. سکوتی که بعدها فهمیدم بیشتر خودم رو فرسوده می‌کنه تا این که خواسته‌ها و اعتراضم رو به گوش طرف مقابل برسونه. این دهنت رو باز کن و کلمه‌ها رو بریز بیرون تا منفجر نشدی هویجکم. به زودی جای بمب اتم می‌شه ازت استفاده کرد. هنر گفت‌وگوکردن، هنر شنیدن، هنر سکوت‌کردن رو در زمان و مکان درست یاد بگیر تا دیر نشده. استرس ناشی از آغاز یه صحبت رو بپذیر، حتی اگه به بحث یا دعوا ختم بشه. بی‌کنایه حرف بزن. منسجم. متمرکز روی خواسته‌ها یا اعتراضاتت. از حاشیه دور شو. تلافی نکن. پرش‌های فکری و ذهنی‌ت رو مدیریت کن. باید یاد بگیری. باید یاد بگیری. باید. باید. باید.

چیزی که پشتوانه‌ی روحی و عاطفی و روانی و آرامشِ زندگی رو می‌سازه افکار و جهان‌بینیِ آدم‌های اون زندگیه. نحوه‌ی تعامل و واکنش‌ها و قدرت حل مسئله‌شون تو موقعیت‌های مختلف، مخصوصا موقعیت‌های پیش‌بینی نشده و بحران‌ها. [برگرفته از این پست هویج بنفش]

ستاره‌ها در ظلمت شب است که می‌درخشند...

• ملال دقیقاً به چه معناست؟‌ ملال وضعیت عمیقاً نامطلوبی است برای انگیزشی که ارضا نشده: در وضعیتی، به‌جای نومیدشدن برانگیخته می‌شویم، اما بنابه هر دلیلی این برانگیختگیِ ما بی‌پاسخ می‌ماند و جهتی پیدا نمی‌کند. این دلیل شاید درونی باشد -اغلب نبود تخیل، انگیزه یا تمرکز- یا بیرونی: مثل اینکه فرصت یا انگیزه‌های محیطی وجود نداشته باشد. دوست داریم کاری دل‌نشین انجام دهیم اما می‌بینیم نمی‌توانیم، و مهم‌تر اینکه با افزایش آگاهی از این ناتوانی سرخورده می‌شویم.

انسان‌ها، وقتی ملول می‌شوند، شکنجه می‌شوند. نداشتن قدرت کنترل یا آزادی است که ملال را ایجاد یا تشدید می‌کند و تجهیزات ذهنی -یعنی منابع، تجربیات و نظم- برای تخفیف ملال لازم است. چیزی که اوضاع را بدتر می‌کند این است که کنترلی بر اوضاع نداریم، شرایط ناگزیر و پیش‌بینی‌ناپذیر است. 

• دفعۀ بعدی که در یک موقعیت ملال‌انگیز گیر افتادید،‌ به‌جای اینکه مثل همیشه مدام از آن اجتناب کنید،‌ خود را در آن غرق کنید. اگر حس می‌کنید این خواستۀ خیلی بزرگی است، استاد ‌ذن،‌ تیک نات هان، تنها با افزودن واژۀ‌ «مدیتیشن»‌ به هر کاری که برایتان ملال‌انگیز است، از شما حمایت می‌کند، برای مثال «مدیتیشن ایستادن در صف».

به گفتۀ نویسندۀ بریتانیایی قرن هجده، ساموئل جانسون، «با مطالعۀ چیزهای کوچک است که می‌آموزیم تا حد ممکن از بدبختی خود بکاهیم و بر خوشبختی‌مان بیفزاییم». [برگرفته از این مقاله‌ی ترجمان]

494

ترک عادت‌های بد، ربطی به اراده‌ی قوی ندارد. خویشتن‌داری، نه یک استعداد ذاتی بلکه بازتاب موقعیتی است که در آن قرار گرفته‌ایم. 

راه ترک عادت‌های بد، نه در عزم جزم بلکه در ساخت دوباره‌ی محیطمان به طرقی است که رفتارهای خوب را پایدار می‌کند. رفتار متاثر است از دسته‌ای از نیروها، قابل قیاس با نیروی گرانش یا دینامیک سیالاتی که باعث می‌شود یک رودخانه تندتر یا کندتر جاری باشد. کارکرد این نیروها وابسته است به این‌که: کجا هستید، چه کسی دور و بر شماست، چه وقت از روز است و افعال اخیرتان چه بوده است. 

شناسایی محرک عادت‌ها (عوامل موقعیتی) به‌طور خلاصه: زمان، مکان، وضعیت روحی، سایر افراد و فعلی که بلافاصله پیش از فعل عادتی انجام گرفته است. [بخشی از این مقاله‌ی ترجمان] 

داستانی از آنِ خویش

هرکسی قهرمان حکایت زندگی خویش است؛ 

داستانی آکنده از خطا، پی بُردن به خطا و خلاص شدن از آن...

485

It is important to develop our character 

because it informs our habits, which create our outcomes. 

Develop your character by practicing the right habits, 

cause we are what we repeatedly do.

[@thinkgrowprosper]

مینیمال

بی‌حسیِ عاطفی و ‌بی‌انگیزگی، ویژگی اصلی افسردگی است. / یک زندگی سالم، نیازمند هدف و محتواست. / خوشبختی، نیازمندِ حدی از بختِ خوش است. / ...

482

اپیکور به طور مشخص بر لذت یادگیری و اندیشیدن دربارۀ طبیعت و جهان اجتماعی تأکید می‌کند. لوکرتیوس نیز به این نکته اشاره می‌کند که آنچه در مورد انسان استثنایی است، توانایی خلاقیت و کار اوست. انسان‌ها از کشف چیزها و راه انداختن کارها، یا نگریستن صرف چیزها برای تجربۀ ظاهر، صدا و مزۀ آن‌ها، برای خود و دیگران لذت می‌برند. لذت واقعی از فعالیت‌هایی به دست می‌آید که تمرکز ایجاد می‌کنند، نیازمند تمرین و مهارت هستند و لذت حسی را در پی دارند. توانایی دستان ما برای انجام کارهای سریع و دقیق با اجسام کوچک، امری منحصر به نوع بشر است. این توانایی در کنار بزرگ‌داشتن زیبایی در رنگ و شکل، هنر را نیز در کنار علوم، در میان بهترین فرآورده‌های انسانی جای می‌دهد.

در این فعالیت‌ها، دست‌ها، چشم‌ها و ذهن با دنیای مادی درگیر هستند و تنها سلیقه و داوری خود شماست که ارزش نتیجه را تعیین می‌کند. [بخشی از این مقاله‌ی ترجمان]

ایجاد رضایت و سازندگی بیشتر در زندگی

مارتین سلیگمن: اگر به‌جای اینکه به آدم‌ها سرکوفت بزنیم تا کمبودهایشان را اصلاح کنند، تشویقشان کنیم که نقاط قوت شخصیتشان را پرورش دهند، آنگاه چه خواهد شد؟

• تغییرات اساسی در حوزۀ روان‌شناسی و ایجاد علمی که بهترین کیفیات انسان را بررسی کرده و پرورش می‌دهد؛ علم نقاط قوت، علم فضایل اخلاقی، علم شادی. «روان‌شناسی مثبت‌گرا» نوید نوعی دگرگونی شخصی از طریق قدرت رهایی‌بخش مناسک عبادی را می‌داد، چیزهایی مثلِ شکر نعمت، قدردانی، بخشندگی و مدیتیشن. ایجاد و تقویت شش‌ فضیلت اصلی: دانایی، شجاعت، عدل، انسانیت، اعتدال و تعالی.

• شادی، تنها هدفِ هستی انسان نیست. هدف زندگی به‌زیستی یا شکوفایی است که مؤلفه‌های عینی و بیرونی نظیر رابطه‌ها و دستاوردها را دربرمی‌گیرد. درضمن مسیر شکوفایی از رهگذر کنش اخلاقی می‌گذرد (نه همیشه!) و با به‌کاربستنِ فضایل شش‌گانه به‌دست می‌آید (لزوما خیر!). این فضایل در تمام سنت‌های بزرگ فکری در جهان نیز، جایگاه والایی دارند. [برداشتی از این مقاله‌ی ترجمان]