نیمهی بهترِ من باش!
دوشنبه, ۲۰ تیر ۱۴۰۱، ۰۵:۰۷ ب.ظ
این بذر هراس از کجا به دلت نشست که چنین ترسانی از قدم برداشتن؟ کدامین دستِ آفتگرفته، راه خورشید را بر تو بست و خاک خوشبَرت را به تمنای جرعهای آب و بس، تشنه رها کرد؟ چه شد که صدای نهرهای دوردست شد کابوس؟ و باران یک اتفاقِ نامیمون؟
تو ماندی و حسرت و ترس و ریشههای بیرونزده از خاک، که پای رفتن و طاقت ماندنشان نیست...
کدامین دست آفتگرفته، جوانه زدن را درد دید و سبز شدن را دریغ داشت از شاخسارت؟
۰۱/۰۴/۲۰