The Waves

همیشه نگران اینم که نکند طوری بشود که بین دوراهی بمانم. یعنی وقتی بلأخره توش و توانم را جمع می‌کنم تا کاری را شروع کنم یا به سرانجام برسانم، این اضطراب انتخاب به سراغم می‌آید. اینکه نکند یک‌جایی این وسط، باز هم مجبور به تصمیم‌گیری شوم.

از قضا این سه هفته‌ی اخیر همین‌گونه شد؛ X گره خورد به Y. X محقق نشد و Y را پی گرفتم و وقتی Y داشت قطعی می‌شد، گزینه‌ی Z آمد روی کار.

خلاصه که به گمانم گزاره‌ی ترس‌هایت به سراغت خواهند آمد، چیز درستی است. و من این روزها بیشتر از همیشه می‌بینم و می‌فهمم که چقدر ترسیده‌ام و می‌ترسم. که چقدر یاد نگرفته‌ام به خودم مطمئن باشم و از من دریغ شده این خودباوری. که چقدر گاهی کم می‌آورم و چقدر گاهی سرسخت و شجاعم. چقدر آدمی تابع شرایط است و همان آدمی، بذرِ غیرقابل‌پیش‌بینی‌های شگفتی را در خود حمل می‌کند.