اسمایلی :)
جمعه, ۱۱ تیر ۱۳۹۵، ۰۷:۰۸ ب.ظ
می‌گوید حیف ازین قاب‌بندی و کنتراست نورِ عصرِ پنجشنبه‌ای که من سوژه‌اش بودم، آن هم با ادا اطوارهای خنده‌آور. می‌گویم حیف از آن لحظه‌ای که بخواهی بخندانی و قیاسِ "نه، بگذار موقر باشم" خرابت کند. اصلن می‌دانی یادآوریِ لحظه‌های شکلکی چه کیفی دارد؟ چه حُسن در همیشه راست ایستادن و به قاعده خندیدن؟ لذت زندگی به همین سنت‌شکنی‌هاست، به همین لحظه‌های شکلکی. #واژه‌بافی
۹۵/۰۴/۱۱