The Waves

سکوتِ وقتی که دندونت یهو درد می‌گیره.

سکوتِ وقتی که دوستت هم‌زمان فکر تو رو به زبون می‌آره.

سکوتِ وقتی که می‌بینی عزیزترینت گریه ‌می‌کنه.

سکوتِ موقع به یاد آوردن اون لحظه که مادرت ترانه‌ای رو زیر لب زمزمه می‌کرد.

سکوتِ وقت خیره شدن به لرزش دست‌های پدرت.

سکوتِ وقتی که یه پرنده پشت پنجره‌ات می‌شینه.

همه‌ی این سکوت‌ها با یه مکث همراه‌ان، یه تانی،یه تعلل. یه سکوتی که انگار تو رو از دنیای بیرون جدا می‌کنه. تو کسری از ثانیه، همه‌چیز متوقف می‌شه. سکوتِ وقت‌هاییه که یه حسِ ناب، یه تجربه‌ی غریب، یه درک جدید از جهانت به دست می‌آری؛ سکوتِ وقت‌هایی که یه‌جوری‌ان.

سکوتِ وقتی که عاشق شدی اما از ترسِ از دست ندادنش، هیچی نمیگی...

سکوت بعد از بیدار شدن از خوابی که رویای شیرینی رو لمس کردی

سکوت بعد از دیدن یه معجزه توی زندگیت

سکوت بعد از جر و بحث با یک آدم عزیز

سکوتِ وقتی که دروغ آدم‌ها رو می‌فهمی.

سکوتِ وقتی که می‌دونی حقیقت ماجرا، خیلی دورتر و غریب‌تر از حسِ قلبیِ گوینده‌اس.