The Waves

با ذوق و شوق می‌نویسم و جمله‌ها رو ویرایش می‌کنم ولی همه‌چیز تو همون فایل وُرد باقی‌می‌مونه. از وقت یه‌سری گفته و ناگفته‌ها گذشته ولی اشکال نداره. دلم می‌خواد پست‌ها رو منتشر کنم و حرف‌هامو ثبت. اوهوم. 

+ تا قبل از فروردین 99 آشپزی من منوط به حواست به پیازداغ باشه، زیر قابلمه رو کم کن سر نره و اینو هم‌بزن ته نگیره بود. ولی این چند ماه قرنطینه و خونه‌نشینی موقعیتی پیش‌آورد که درصد بیش‌تری توی به‌عمل آوردن و جاانداختن غذاها مشارکت داشته باشم. طوری که مامان می‌گفت دستت مزه داره و طعم هرچیزی که درست کنی متفاوت و دلپذیره. 

باور من اینه که صفر تا صد پروسه رو خودت باید مدیریت کنی وگرنه اون کار به اسمت ثبت نمی‌شه. و خب زمان قضاوت کرد و ماکارونی‌هام زبان‌زد شد، کته و ته‌دیگ‌ها که از قبل هم مشهور بودن بیش از پیش نمود پیدا کردن، واویشکایی پختم که تعریف "از اون خوباس" رو از یه دست‌رنگین کسب کرد، طعم زرشک‌پلوم در یادها موند و عطر قرمه‌سبزی هم دو طبقه رو فراگرفت. و چنین بود که تحسین‌هایی خوشمزه، دلی رو مشعوف کرد و جوانی را ذوق‌مند :)