غروب
دوشنبه, ۲ تیر ۱۳۹۹، ۱۰:۱۱ ب.ظ
تن سپردهام به انزوا و روحم، غرق عزلت خویش. هیچکس را برنمیتابم. میان من و آدمها، درهای دهان گشوده و فرسنگها فاصله...، که هر حضوری را رنگپریده و خرد و ناملموس، و هر وجودی را به لکهای مبهم، تار و ناپیدا، بدل کردهست.
۹۹/۰۴/۰۲