The Waves

پیش‌تر از کاکتوس‌هایم نوشته‌ام (اینجا) و امروز یک پست تکمیلی را می‌خواهم ضمیمه‌ی این جّانِ دل‌ها کنم. می‌گویند: "کاکتوس‌ها مخصوصا نمونه‌ی برگ پهن و تیغ‌دارش خاصیت منحصر به فردی در جذب امواج بخصوص امواج الکترومغناطیس دارد. این گیاه تشعشعات و نویزهای گوشی‌های همراه و پارازیت‌های ماهواره را به خود جذب و سپس آن را در قالب انرژی بی‌ضرر در درون هوا منتشر می‌کند." فکر کردم چرا ما آدم‌ها چنین قابلیتی را رو نکنیم؟ یک عالم دغدغه و تشویش، هر روز صبح پشت درب اتاق‌هایمان کمین کرده‌اند برای جنگی نابرابر. می‌گویم نابرابر چون خیلی‌هامان ظرفیت مبارزه‌یمان تکمیل است و زیر بار تنش‌های زندگی به آستانه‌ی خم شدن رسیده‌ایم. سان تزو در کتاب هنر جنگ می‌گوید: "دشمنت را بشناس." ابعاد این شناخت را در نظر بگیرید، چه ضد حمله‌هایی که می‌توان ترتیب داد. چه می‌شود اگر ما هم بتوانیم تمام فرکانس‌های منفی‌ای که به‌سویمان هجوم می‌آورند را مثل کاکتوس‌ها تغییر دهیم؟ یا به قول یک دوستِ جّان مانند یک توپ که هرقدر محکم‌تر زمین می‌خورد بیش‌تر بالا می‌رود، باشیم. به گمانم نظریه‌ی خوبی‌ست. باید روی این جاذبه و دافعه و تغییرات شیمیایی پالس‌های روزمره بیش‌تر کار کنیم، اینکه از ناملایمات زندگی هم به سود خودمان بهره ببریم و نگرش جدیدی برای این روزها اتخاذ کنیم. #واژه‌بافی