The Waves

شاعر اگر بودم، آسمان و ریسمان به هم می‌بافتم تا سبکیِ نور تابیده بر دست‌هایش را به الوهیت کشانم. عینکی که پنجره‌ی چشم‌هایش شده را به غزل می‌سرودم و نگاهش، آخ از نگاهش. که او غرق دنیایی نو یافته و من، آرایه به آرایه ردیف می‌کردم.

کاش می‌شد مراعات این حرف‌ها بی‌نظیر باشد... #واژه‌بافی