باز آی...
سه شنبه, ۶ شهریور ۱۳۹۷، ۱۱:۳۰ ق.ظ
ذهن‌هامان مملو از واژه‌هایی شیرین، روح‌مان اما ردِ تلخ‌کامی را در دهان دارد. ما شکست‌خورده‌ی مصداق‌هاییم، که چه ناکافی و به‌درد نخور می‌یابیم‌شان.
عطشِ "ترین‌ها"، حریصانه به سرابی می‌کشاندت که واهی بودنش گاه ناپیداست...
عشق می‌خواهیم و در دیگری می‌جوییمش. شور زندگی را طلب می‌کنیم و نگاه‌ها همه رو به سوی بیرون است. خودگم‌کرده‌ایم و دنیا ناکافی‌ست. شیرینیِ لحظه‌ها زمانی از جان درک می‌شود، که آشنای خویشتن باشی. با غریبه‌ای دور، سفر کردن خوش نیست. #واژه‌بافی
۹۷/۰۶/۰۶
اله سار