Z
يكشنبه, ۱۳ خرداد ۱۳۹۷، ۱۲:۰۳ ق.ظ
چراییِ این یادآوری، درست خاطرم نیست. جدول مندلیف و ترازهای انرژی توی ذهنم نقش بست. گوگل کردم تا بدانم دنبال چه بوده‌ام...
"ترازهای انرژیِ یک الکترون در یک اتم شامل حالت پایه (Ground state) و حالت‌های برانگیخته (Excited states) است. الکترون در حالت پایه با دریافت انرژی می‌تواند به حالت برانگیخته جهش کند. حالت پایه در فیزیک کوانتوم حالتی‌ست که سیستم کمترین انرژی خود را دارد. برانگیختگی یعنی افزایش انرژی یک سامانه نسبت به حالتی که کمترین انرژی ممکن را داراست. طول عمر سیستم در حالت برانگیخته کوتاه است. به طور لحظه‌ای یا با ساطع کردن یک فوتون یا فونون سیستم انرژی اضافی خود را آزاد می‌کند و به حالتی با انرژی پایین‌تر یا حالت پایه برمی‌گردد."
و این منم؛ کلیتی جای گرفته در حالت پایه، ترازی با کمترین میزان انرژی. اما واکنش‌پذیر، در واقع آماده‌ی رهایی‌ام درست مانند الکترونی که در آخرین لایه محبوس مانده و چشم به راه اندک نیروی لازم برای جهش است تا واکنشش را تکمیل کند. حقیقت علمی و زیستی ماجرا این است که برانگیختگی کوتاه است و بی‌دوام. و این حالت پایه‌ی لعنتی، این دامنه‌ی امنِ تثبیت‌شده آدم را به پایین می‌کشاند. شاید هم اصلِ بقا همین باشد.
باید یاد بگیرم چطور انرژی‌های پرش را بقاپم، یا حتا بسازم. اما عدد اتمی؛ این جوهره‌ی وجودی و جنگجوی درون، تعیین می‌کند جزو کدام دسته‌ای؛ واسطه، اثرپذیر، قیمتی یا نجیب (جالب است که شیمی نجیب را بی‌اثر می‌خواند). امیدوارم زنجیره‌ی واکنش‌هامان بیارزد به این سقوط و صعودها. #واژهبافی
۹۷/۰۳/۱۳
bio .k
