my body, my face, my age... is enough
چهارشنبه, ۲ اسفند ۱۳۹۶، ۱۲:۱۰ ق.ظ
صحبت سر اینه که نباید از خودت شرمنده باشی، که بخوای با معیارهای عامهپسندِ بیرونی خودت رو تغییر بدی. لازمه تمرین کنی تا یاد بگیری چه به نفعت باشه و چه به ضرر، صادقانه زندگی کنی. قرار هم نیست آسون باشه و همیشه بابتش آسایش گیرت بیاد، نه. ممکنه به کرّات توی ذوقت بخوره، ناامید شی و بخوای تغییر رویه بدی. ولی مهم اینه که دقیقن توی همین لحظهها محکم بمونی و سرت رو بالا بگیری.
هر آدمی اصول و اعتقاداتی داره که اون رو به پیش میبره و زنده نگه میداره؛ بیشتر به لحاظ اخلاقی منظورمه. خیلی چیزا میتونن باعث بشن که اساس این ارزشهای درونی و شخصی زیر سوال بره و شک کنی، و در مقابلِ همهی سختگیریهای خودخواسته بخوای کوتاه بیای. درست و غلطش رو نمیخوام بحث کنم، فقط میخوام بگم هیچ چیز نمیتونه جای رضایت درونی رو بگیره. پس هر وقت که لازم شد دوباره انتخاب کنی، به قلبت، به درونت رجوع کن و آرامش روحت رو برگزین. این روشنترین چراغ راهه. [معجزه میخوای...؟ خودت یه معجزه باش - مورگان فریمن] [عنوان از وایولا دِیویس] #واژهبافی #نقل قول
۹۶/۱۲/۰۲