The Waves

حرف‌هایی که بلندبلند ادا می‌شوند، واژه‌هایی که با قدرت می‌نگاریم، گاه تمامن خطاب به خود است. از دیگران نمی‌شنویم، از آن‌ها نمی‌خوانیم آن‌چه را که بدان نیاز داریم، پس برای خودمان می‌گوییم و می‌نویسیم تا تلنگری به روح باشد و آغاز بیداری. و حال، زمانه‌ی تکرار است. "همه‌چیز پیش‌تر گفته شده اما چون کسی گوش نکرده است، دوباره برمی‌گردیم و تکرارش می‌کنیم... آندره ژید" و چه کسی فراموش‌کارتر از خود؟! که بارها و بارها برایش نگاشتیم و دوره کردیم راه و رسم را. 

لحظه‌ی درنگ است، کمی سکون و خویش را دوباره یافتن. مشتاق خواندنم و به گمانم بیش از این چیزی برای گفتن نیست. یا درست‌تر، چیزی برای گفتن ندارم. یاد می‌گیرم و دوباره می‌نویسم. شاید فردا و شاید روزها بعد... [نقل‌قول آندره ژید، برداشت از وبلاگ دچآر باید بود] #واژه‎بافی