آرسام
شنبه, ۳ تیر ۱۳۹۶، ۱۱:۱۰ ب.ظ
چند دیوار آنطرفتر، لیلیپوتی مو هویجی تارهای صوتیاش را ورز میدهد تا یکی از همین روزها اولین کلامش را بر زبان آرد. "آ" را خوب میکشد؛ به وقت اعتراض، ممتد و پر فراز و فرود. "آ" های شیطنتیاش کوتاهاند، بریده و زیر. "آ" های عصبانیتش؛ یکدست، خطی، بیمنتها. تمرین سخن گفتنش اما سواست؛ هیجانزده، نامطمئن و جستوجوگر. به دنبال صدای خویش و نه تقلیدی از طنین دیگران. ذات طبیعت است انگار، که مبارز باشی، حتا چندوجبی. و با پشتکار و بیخستگی، هر روز، بارها و بارها سر دهی آآآ... #واژهبافی
۹۶/۰۴/۰۳