The Waves

یکی از تلاش‌های آدمی در طول زندگی‌اش، یافتن نام و نشان است. تعلق به گروه و دسته‌ای که می‌تواند تحت آن خودش را معرفی کند. اهمیت این موضوع به‌قدری‌ست که ما ارسطو را سازمان‌دهنده‌ای موشکاف که می‌خواست مفاهیم را روشن کند، می‌خوانیم. "اگر روزی به چیزی بربخوری که نتوانی رده‌بندی کنی به وحشت می‌افتی." و دلهره‌آورتر از من‌های ناشناخته مگر هست؟ ما آدم‌ها شیفته‌ی صفت ساختنیم، واژه‌پردازیم و تعبیرگر. مدام میان خصلت‌ها چرخ می‌زنیم و این و آن را برمی‌گزینیم. یکی‌اش خیال‌باف است، رویاپرداز، dreamer... آدمی که تخیلش را دست‌مایه‌ی ساختن قرار می‌دهد و ذاتن خالق است. آفریننده‌ی دنیاهای جدید، آدم‌های نوین، خاطرات ناب و احساسات پرشور. خیال‌باف نه از واقعیت‌ها دست‌کشیده و نه به حقیقت پشت‌پازده‌ست. تفاوتش در محل جست‌وجوست؛ آدم بزرگ‌ها همه‌ی خوشی و ناخوشی روزگارشان را در بیرون از خود می‌کاوند، خیال‌باف همه‌چیز را از درون خود برمی‌آورد. این است که برخلاف بار معنایی نه‌چندان خوشایندی که دیگران با طعن و کنایه از آن یاد می‌کنند، می‌خواهم خودم را رویاپرداز بنامم، خیال‌باف. که اصلن روزی را بدان نام نهاده‌اند: 13ژانویه، روز واقعی کردنِ رویاهاست. و اگر باور داشته باشیم که آرزو، امید و رویا تاریخ انقضا ندارد، با 9روز تاخیر هم می‌توان گرامی‌اش داشت. Make your dream come true :) #واژه‌بافی