موریانه
يكشنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۴۷ ب.ظ
مسئولیت انتخابت رو پذیرفتن، سخته. تحمیل کردن حسرتهای کوچیک و بزرگ به خودت در ازای لذتهای کوچیک و بزرک دیگه، سخته. هر قدرم که تصمیمت درست باشه و بهجا، همیشه یه سری پچپچهای ذهنی و حرفهای درونیِ موذی هستن که روحت رو بجون و آزارت بدن. همه چیز رو با هم خواستن و کمالگرا بودن، گاهی آدم رو زمین میزنه. وقتی که مجبوری بین دلانههای زندگیت دست به انتخاب بزنی و راهی نو برای ادامه در پیش بگیری. وقتی که مجبوری مسئولیت انتخابت رو بپذیری و حسرتهای کوچیک و بزرگ زیادی رو در ازای لذتهای کوچیک و بزرگ زیادی به خودت تحمیل کنی. کاش یه نفر بود که آدم رو از مسیرش مطمئن میکرد. یکی که با نگاه نافذ و لبخند اطمینانبخشش شونهات رو میفشرد و میگفت: شک نکن، ادامه بده... #واژهبافی
۹۵/۰۸/۲۳