The Waves

چند سال پیش رامبد جوان در یک گفتگوی تلویزیونی از انرژی‌هایی که به سمت‌مان گسیل می‌شوند و نحوه‌ی برخورد ما حرف می‌زد؛ اینکه چرا ما عادت کرده‌ایم در قبال تعریف و تمجیدهای دیگران گارد بگیریم و به جای پذیرش، سعی در انکارشان داریم؟ خب شاید برای خودخواه و مغرور جلوه نکردن است، شاید هم دستِ کم گرفتن خویشتن. به هر دلیل با شرم و قید و بند بسیار عباراتی نظیر شما لطف دارید، این از محبت شماست، خودتان خوبید که دیگران را هم خوب می‌بینید و... استفاده می‌کنیم و در تمام این حالات یک مانع، یک دیوار کشیده‌ایم مقابل آن انرژیِ مثبت. جوان می‌گفت از یک جایی به بعد یاد گرفتم این تمجیدها را بپذیرم و در ازای هر کلامی که شایستگی و لیاقت مرا تحسین می‌کرد با لبخند بگویم متشکرم، ممنونم و باور داشته باشم که من سزاوارش بوده‌ام. می‌خواهم بگویم نباید از تحسین شدن ترسید! استعدادها و خصوصیت‌های خوبمان را بپذیریم و بیش از آن، بر خود ببالیم. به خود بالیدن، به خودت ببال، بال... آخرش به پرواز ختم می‌شود، می‌بینید؟  [عنوان مصرعی‌ست از فروغ فرخزاد] #واژه‌بافی